377

تنهایی ست دیگر

بر می دارد تیغ را و می کشد روی همه ی رگهای عادت

روی پوست ورآمده ی خاطرات.

ای لیا

370

زندگی

خطوط دَرهم ِ آدمیانی ستکه گاهی ندانسته هم را قطع می کنند.

ای لیا

369

آدم است دیگر

دلش تنگ خوابی ست

که دیگر نمیبیند.

ای لیا

368

آدمی ست دیگر،

بعد از مردنش، خوب میشود!

ای لیا

366 - به یاد بابک اباذری

شاعر نمیمیرد

شاعر در میان کلماتجان می گیردحل میشودو هربار کسی شعری بگویدشاعر همانجا ایستاده در بین کلمات

لبخند میزند.

ای لیا

363

من را چه به فوتبال،

من درباره تو می نویسم،درباره همین خندیدنت،که زندگی تازه میشود،خون تازه جاری میشود،در کالبد بی جان خاطره ها.

تو بخند،

من بنشینم و محو نگاهت،که میخندد یک خط در میان ...

ای لیا

353

زندگی

چیزی ستشبیه سکوت یک زندر خلوت یک ایستگاه اتوبوس!

ای لیا

350

گاهی آدمها می آیند و جای پایشان را روی دلمان میگذارند و میروند، آدم بعدی که بیاید ممکن است جای پایش جای پای قبلی را پر نکند! دلتنگ می مانیم ...

+ از میان همینطوری های روزانه

348 - زنها حال زمین را خوب میکنند

به زنها باید گفت

یادشان آوردکه بودنشانحال زمین را خوب میکند.

+ از میان همینطوری های روزانه

345

زن را میکشد در آغوش،

طعم خیابان عوض میشود،خاطره ای از گوشه چشم زن،می غلتد روی گونه مرد ...

ای لیا

343

من دچار

تو هَم دچارچاره چیست، جز هم آغوشی!

ای لیا

341

در تقاطع یک خاطره و چای عصرگاهی

لبهای زنی

بوسیده میشوند.

ای لیا

337

این بوها تو را رها نمی کند

یک روز ناغافلچند سال بعددر پیچ کوچه ایباز تو را زمین می زند!

ای لیا

336

من نشسته ام اینجا تنها،

آغوش تو هم تنها،انصاف نیست!

ای لیا

334

برای عصرهای جمعه ات،

یک آغوش تنگ،در خیال هم میشود،لب های تو را بوسید!

ای لیا