مردم را مسخره نکنیم، دردهای هرکس به اندازه توانائی هایش است، یکی ناراحت گم شدن پاستیل خرسی اش است، و این بزرگترین مصیبت زندگی اش بوده. یکی هم نمی داند با بی پولی و خرج درمان پدرش چه کند! تازه اگر مصیبت بی نانی و غرولند های صاحب خانه بگذارند!
درد ها همه دردند،
از آدمها به اندازه خودشان انتظار درک شدن داشته باشیم ...
+ از میان همینطوری های روزانه
درد ها همه دردند....
از درد نو در کهنه فراموش می شود....
تلخیش اینه کسی درد خودشو بالاتر از درد تو بدونه....
این بده...
خیلی بد
خیلی بد