842

زندگی در رگ عادت

پی یاخته ی ِ حیات می گرددزندگی در تن ِ خاطره ایپی موسیقی خلقت می دودزندگی دارد در جایی جریانکه صبحش با نور حقیقت می شود آغاززندگی حاصلضرب تپش زمیندر بوی سیب است که می افتد از درخت نیاززندگی به کسی نمی خنددکه در سراشیب عقل گاه به گاه می خورد تیپا

زندگی به بودن نسیم با شکوفه ی گیلاس

به بودن بادی در مزرعه ی شعر

به جوشیدن سوسک از دیوار یک تکرار

زندگی به فوت کردن شبی دم کرده

به بارانی که نمی ریزد از سکته ی ابر

زندگی به همین عادت هاست

که می شود تکرار

پی در پی پشت دیوار باغ عرفان.

زندگی نردبانی ست

که از پله هایش کودکی

ترازو می برد به خم خانه ی عدالت

فرشته ی کوری دست عابری را

میان گریز ناگزیر عبرت رها می کرد .


زندگی در موسیقی باران که می ریزد

روی لبهای باغبانی پیر

که هرس می کرد بودن را روی شاخه ی خلقت ،

زندگی در دایره ی تنگ دوستی ست که زیباست

ای لیا

تهران - بهار 1384