1673

دوباره آبی خواهد شد

دوباره دستانت را خواهم گرفت

لبهایت را می‌بوسم

در میان بازوانم

ای لیا

1671

‏گاه آدمی نمی‌داند با دلش چه کند، وقتی کسی که باید، نیست ...

ای لیا

1670

تو بارانی

تازه می‌کنی زیستن را

ای لیا

1669

دلتنگی تو را وا می‌دارد دست کنی توی خاطراتت بوی هر آدم بی‌ربط و با ربطی را بیرون بکشی و توی هوای احساست پخش کنی.

ای لیا

1666

‏جهانم کوچک می‌شود

در میان لبهایت

مرا ببوس

ای لیا

1665

آسمانی که ابر است

آبستن بارانی نرم

باران

تو را در 

خیال کوچه‌ای خواهد بوسید

ای لیا

1664

زندگی اینطور است، می‌رود و برایش اهمیتی ندارد که تو نشسته‌ای یا با او همراه شده‌ای، گاه می‌دود و نگاهت نمی‌کند که نفست بریده است، زندگی بی‌رحمانه به جلو می‌رود.

ای لیا

1663

دوست داشتن تو

همینقدر نزدیک

همینقدر بعید ...

ای لیا

1662

تنهایی شاید سیبی ست مانده بر دورترین شاخه ...

ای لیا

1661

از رگ گردن به تو نزدیکتر

شبیه بوسه‌ای روی گردنت

ای لیا

1659

اولین بار که بوسیدمش حس کردم جهان ایستاد، اندوه از زمین پاک شد، رنگ زندگی تازه‌تر شده بود، اولین بار که بوسیدمش یک نقطه خالی درونم پر شد.

ای لیا

1656

‏سینه‌ام در میان تپش‌های قلبم فشرده میشود، یکی دارد در خیال شب، آرام چای می‌نوشد.

ای لیا

1655

تو را از دور دوست دارم، بی هیچ فاصله‌ای در خیالم.

ای لیا

1653

آدمی میمیرد

خاطره‌هایش در میان لباسهایش

به زندگی ادامه می‌دهند.

ای لیا

1651

تو را دوست داشته‌ام و رنج کشیده‌ام.

ای لیا