1650

آیا کسی تو را بیهوده دوست داشته است؟

ایی لیا

1649

هرچه غم داری بگذار برای دل من

تو بخند

ای لیا

1648

جایی در میان بازوانم

آرامشی برای توست

سر بر روی قلبم بگذار

ای لیا

1647

ما بی آنکه بدانیم‌ چرا

تو را دوست داشته‌ایم.

ای لیا

1646

دلم تو را می‌خواهد

عریان، شبیه باران

ای لیا

1645

تو زیبایی شبیه روزهایی که دماوند از خیابانهای تهران پیداست.

ای لیا

1643

هربار این زخم را چنگ می‌زنیم،

تازه می‌کنیم رنج را

اندوه می‌نشیند سر دیوار ما

هربار این رنج سرک می‌کشد در سفره خالی ما

هربار این زخم را تازه می‌کنیم.

ای لیا

1642

انسان‌محتاج است که دوست داشته شود، آن هم نه کم، بسیار.

ای لیا

1641

گاه برجانی، هرچند تا ابد در جانی ...

ای لیا

1640

نگاه می‌کنم به تنهایی خویش

تنهایی تو را می‌بینم.

ای لیا

1639

انسان‌محتاج است که دوست داشته شود، آن هم نه کم، بسیار.

ای لیا

1635

آنچه در هواست

عطرت

و آنچه در دل ماست خیالت.

ای لیا

1636

هنوز دلم‌ برای عطرت تنگ‌ می‌شود که در میان خاطره‌ها باقی‌ست و هربار سر خاطره‌ای باز می‌شود و بوی تو را در آغوش دارد. 

ای لیا

1633

پرسید تنهایی؟ گفتم‌ تو هستی، خندید!

1631

مرا بخواه

چونان موج که چنگ میزند به ساحل

میرود و برمی گردد

ای لیا