1593

مردمانی بودیم با مشتهائی گره کرده

صدای دریا در گوشهایمان

رنگ آبی آسمان در چشمهایمان

نرمی رطوبت جنگل بر صورتمان

فریاد میزدیم:

زندگی‌مان را پس بدهید!

ای‌لیا

1592

هوا طعم باران

لبهایم

در خیال بوسه ای

لبهایت چرا تنهاست؟

ای لیا

1587

‏تو را

خیالت را

باران، از ذهن خیابان شست.

ای‌لیا

1586

‏بهار را زیر پیراهنت پنهان کرده‌ای

رها کن پیراهنت رابگذار رایحه‌ی بهار در خیالم بریزد

ای‌لیا

1585

‏به خیال تو سنگ‌ میزنم

شاید ترکی بردارد و لبهای خاطره‌ای تر بشود

ای‌لیا

1583

‏در زیبایی تو

سرزمینی پنهان استکوه‌هایش دشت‌هایش همه بکر

ای‌لیا

1580

‏عشق سراسر رنج است، درد می‌کشی و در نهایت فراموش می‌کنی! نه نمی‌کنی، خودت را زخم‌ میزنی.

ای‌لیا

1578

‏نه دوری نه نزدیک

نه وهمی نه واقعیتشبیه بوسه‌ای که رخ نمی‌دهد

ای‌لیا

1576

‏تو را دوست دارم 

شبیه بارانی که نرم می‌زند پشت پنجرهآرام و بی‌خیال

ای‌لیا

1574

‏گاه به قدر یک لبخند کوتاه در آسانسور، گاه به قدر دیدن چشمهائی پشت ترافیکی سنگین، گاه یک لحظه‌ی کوتاه کسی را دوست داریم.

ای‌لیا

1573

فصل‌ها عوض می‌شوند

آدم‌ها می‌روندخیال می‌ماند، تو می‌مانی

ای‌لیا

1567

‏در سال هزاروسیصد و بارانی

در خیال یک خیابانزنی بوسیده میشد ...

ای‌لیا

1565

‏و توی لعنتی هنوز زیبایی در میانه‌ی رنج کشیدن زمین.

ای‌لیا

1563

مرد خسته بود

مشتی خاطره از تکرار عادتهاجهانی درونش در آتش بود

ای‌لیا

1560

‏در فاصله‌ی میان من و تو

چیزی گم شده است ...

ای‌لیا