1182

ایستاده بود گوشه مترو, صندلی خالی شد ننشست گفتم پدرجان صندلی خالیه بیا بشین گفت لباسام کثیفه نمیخوام کثیف بشید. شبیه کارگرهای ساختمانی بود. پیرزنی که کمی آنورتر نشسته بود گفت آقا بیا بشین باز خداروشکر شما لباسات کثیفه بیشتر ماها ذاتمون کثیفه زیر لباس قایمش میکنیم.

+ از میان همینطوری های روزانه

1181

زندگــــی درد می کـــــند ،

و بارانی که نمی داند چرا

و می بارد.

ای لیا

1180

صدای تو خوب است 

اگر سکوت کنی!

ای لیا

1179

خیابانی که عبور می کرد

از میان خاطراتی خیس

از بین آغوش خیال

و کودکی هایی که در خواب درخت

پی دستان خدا بود.

خیابانی در آن سوی وهم

پشت هزار تصمیم مردد

در امتداد هیچ

و مردی پشت چراغی که سبز نداشت،

قرمز بود، چشمان تقدیر

نسیمی که می رفت

و طعم تلخ مرده ای را

می ریخت در دستان زنی

که در انتهای شب

پشت سر مردی آرزوهایش را رها کرده بود.

خیابانی عبور می کرد

پیرزنی عبور می کرد

و کودکی های زمین

که در ذهن کوچه ای پی خیابانی می گشت.

ای لیا
(شهریور 1380 - رشت)پ

1178

این کلمه است

که روی انحنای تن تو می شود شعر

ای لیا

1177

عقلمان کم کم ته می کشد و می ریزد داخل قلبمان!

1176

تنهایی ریخته روی خیابان

پس از بارش باران

لابلای برگ های پائیز.

گیسوی زنی می ریزد در آغوش باد

بوسه ای راهش را گم می کند

پیرمردی روی خاطراتش

دوباره زائیده می شود.

ای لیا

1175

یادت باشد

یادم بیاوری

که این پائیز

روی برگها

به یادت باشم !

ای لیا

1174

بیا دستان خیال را برداریم

برویم سر کوه تنهایی

دعایی بکنیم

شاید خدا دلش گرفته باشد ،

بوسه ای بردارد

بریزد روی لبهای خیال.

ای لیا