273

تو می آیی،

و من هنوز به دنبالِ نگاهت

که جا مانده روی آبِ ریخته یِ پیِ سفرِ دیروزت،

نگران از بعد از ظهری گرم

میان دست های خالی از خواب کوچه

پی توهمِ شیرین خاطره کودکی در زهدان تاریخِ ،

می گردم.

تو می آیی

وعشق را بر گستره سبز نگاهت

خریداری پیر 

بی سکه

بی چانه 

به انتظار نشسته.

تو می آیی

و من تورا به وسعت تمام کرانه های دوستی

در آغوش خواهم داشت.

نگاهی حیران

بوسه ای تنها

سینه ای سرشار از بوی انتظار

در تمنای خودم

رو ح صد پاره ام 

با دلم بیگانه خواهد شد.

تو می آیی

و می دانم

تشنگی و عاشقی

دو گدای کوی سرگردانی اند.

ای لیا

رشت - اردیبهشت 78