لحظه ها بو دارند، طعم دارند، یعنی هربار دیگری تکرار شوند بو و طعم خاصشان می ریزد روی احساس و ذهنمان!
مثلن من هروقت یک جور خاصی از باران ببارد طعم تمشک و بوی برگ های باران خورده خیابانی در اردیبهشت سال 79 در رشت یادم خواهم آمد!
+ از میان همینطوری های روزانه
لحظه ها شناسنامه دارند...با یک هویت مستقل
که یکهو قد علم میکنند
و تو پرت میشوی در آغوشش
امان از آغوشهای خیلی تلخ و خیلی شیرین
هیهات و امان
گویا همه خاطرات طعم دار شما به رشت بر می گردد!