گفت یک نوعش اینطور است:
صبح بلند میشوی دلتنگش میشوی دست دراز میکنی گوشی را برمیداری نگاه میکنی به عکسش, میخواهی خبری بگیری ولی پیش خودت میگوئی اینطور عادت میکنم به کسی که قرار نیست برای من باشد. گوشی را روی تخت رها میکنی. دراز میکشی, طاقت نمی آوری گوشی را برمیداری و برایش چیزی میفرستی. برایت چیزی می فرستد. حالت خوب میشود. میگوئی گور پدر دنیا, لحظه را دریاب.