یک چیز را میدانی! ما آدمها تشنهی دوست داشته شدن هستیم، اینکه کسی ما را بخواهد و این خواستن را بروز دهد، برای بودن ما از خودش عطش نشان دهد، اما خب گاهی یادمانمیرود آن آدمهای دیگر هم مثل خود ما هستن، یادمانمیرود برای بودنشان باید همان عطش خواستنشان را نشانشان دهیم ولی یادمان میرود و از اینجا "دوست داشتن" دچار رنج میشود.