1570

‏پدرم ساعت پنج شش صبح میرفت سرکار، مادرم هم بیدار میشد و صبحانه آماده میکرد، تقریبن تمام پنج خواهر و برادر صبحی بودیم خواب و بیدار می‌نشستیم سر سفره صبحانه و نون و پنیر و چای‌شیرین می‌خوردیم، هر صبح نوبت یکی از پسرها بود که نون داغ بگیره، مربا و کره هم بود و گاهی هم عسل، زندگی قشنگ بود، ساده بود، دغدغه نداشتیم، چیزی نبود که بخواهیم حرصش رو بخوریم توی سر هم‌ نمی‌زدیم برای بالا رفتن از شانه‌های همدیگر.

+ از میان همینطوری‌های روزانه